آیه ۲۹ سوره فصلت: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۹ سوره فصلت''' بیست و نهمین [[آیه]] از چهل و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۲۹ سوره فصلت''' بیست و نهمین [[آیه]] از چهل و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. در آیه به این مطلب اشاره شده که [[کافران]] و [[مشرکان]] در [[قیامت]] در صدد پیدا کردن کسانی هستند که آنان را به این [[عذاب]] و وضعیت گرفتار کردند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه سخنان کافران و مشرکان گرفتار در عذاب قیامت را چنین بیان کرده است: «کافران میگویند: [[پروردگار|پروردگارا]]! آنهایی را که از [[جن]] و انس ما را گمراه کردند، به ما نشان ده تا آنها را زیر پای خود بگذاریم، لگدمالشان کنیم تا از پستترین مردم باشند!» به گفته مکارم، بدون شک منظور از جن و انس در اینجا گروه [[شیاطین]] و انسانهای اغواگر شیطان صفت هستند، نه دو شخص معین و تثنیه بودن فعل در جایی که فاعل دو گروه باشد مانعی ندارد، همانگونه که در آیه «فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ» آمده است. همچنین بعضی از [[مفسران]] در [[تفسیر قرآن|تفسیر]] جمله «لِیَکُونا مِنَ الْأَسْفَلِینَ» گفتهاند: منظور این است که اغواگران جن و انس در پائینترین [[درکات]] [[جهنم]] قرار گیرند، ولی از نظر مکارم ظاهر همان معنایی است که در بالا گفته شد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۶۷-۲۶۸|ج=۲۰}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۴ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۳۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | فصلت | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۴ | ||||
| شماره آیه | ۲۹ | ||||
| شماره جزء | ۲۴ | ||||
| شماره حزب | ۹۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۹ سوره فصلت بیست و نهمین آیه از چهل و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در آیه به این مطلب اشاره شده که کافران و مشرکان در قیامت در صدد پیدا کردن کسانی هستند که آنان را به این عذاب و وضعیت گرفتار کردند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا رَبَّنَا أَرِنَا اللَّذَيْنِ أَضَلَّانَا مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ نَجْعَلْهُمَا تَحْتَ أَقْدَامِنَا لِيَكُونَا مِنَ الْأَسْفَلِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و کافران میگویند: پروردگارا! آن دو تن از جن و انس را به ما نشان بده که ما را گمراه ساختند تا ایشان را زیر پاهای خود بگذاریم و لگدمالشان گردانیم تا پست و پایمال شوند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و کافران گویند پروردگارا کسانی را از جن و انس که ما را گمراه کردند، به ما نشان بده که به زیر گامهایمان در اندازیمشان که از فروماندگان باشند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه سخنان کافران و مشرکان گرفتار در عذاب قیامت را چنین بیان کرده است: «کافران میگویند: پروردگارا! آنهایی را که از جن و انس ما را گمراه کردند، به ما نشان ده تا آنها را زیر پای خود بگذاریم، لگدمالشان کنیم تا از پستترین مردم باشند!» به گفته مکارم، بدون شک منظور از جن و انس در اینجا گروه شیاطین و انسانهای اغواگر شیطان صفت هستند، نه دو شخص معین و تثنیه بودن فعل در جایی که فاعل دو گروه باشد مانعی ندارد، همانگونه که در آیه «فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ» آمده است. همچنین بعضی از مفسران در تفسیر جمله «لِیَکُونا مِنَ الْأَسْفَلِینَ» گفتهاند: منظور این است که اغواگران جن و انس در پائینترین درکات جهنم قرار گیرند، ولی از نظر مکارم ظاهر همان معنایی است که در بالا گفته شد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره فصلت، چهل و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مؤمن و پیش از سوره شوری نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره فصلت، یک آیه (آیه ۲۴) آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند. در این سوره، آیه سجدهدار آمده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۵۵۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۷: ۵۸۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۷۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۷۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۰: ۲۶۷-۲۶۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره فصلت»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۱۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
