آیه ۵ سوره زخرف: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۵ سوره زخرف''' پنجمین [[آیه]] از چهل و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۵ سوره زخرف''' پنجمین [[آیه]] از چهل و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. در آیه به این نکته اشاره شده که [[خداوند]] از روی لطف و [[رحمت|رحمتش]] است که منکران و رویگردانان [[قرآن]] را از وجود قرآن محروم نمیکند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: مخاطب این آیه منکران قرآن هستند که به آنان چنین گفته میشود: «آیا ما این قرآن را که مایه بیداری و یادآوری شما است؛ از شما باز گیریم، به خاطر اینکه قومی [[اسراف|اسرافکار]] و [[افراط|افراطی]] هستید؟!» به گزارش مکارم، «افنضرب عنکم» به معنای «افنصرف عنکم» (آیا از شما بازداریم و منصرف سازیم) آمده و «صفح» نیز در اصل به معنای جانب و طرف چیزی است که در اینجا یعنی ما این قرآن را که مایه یادآوری است از سوی شما به جانب دیگری متمایل سازیم؟ همچنین در لغت «مسرف» (از ماده اسراف) به معنای تجاوز از حد است و اشاره است به اینکه [[مشرکان]] و دشمنان [[پیامبر اسلام|پیامبر]] در مخالفت و دشمنی خود هیچ حد و مرزی نمیشناختند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۰-۱۱|ج=۲۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۴۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | زخرف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸۹ | ||||
| شماره آیه | ۵ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵ سوره زخرف پنجمین آیه از چهل و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در آیه به این نکته اشاره شده که خداوند از روی لطف و رحمتش است که منکران و رویگردانان قرآن را از وجود قرآن محروم نمیکند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
أَفَنَضْرِبُ عَنْكُمُ الذِّكْرَ صَفْحًا أَنْ كُنْتُمْ قَوْمًا مُسْرِفِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آیا ما این قرآن را از شما باز گیریم بدان خاطر که شما گروهی اسرافگر هستید؟»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آیا به خاطر آنکه شما قومی گزافکار هستید، پند [قرآن] را از شما باز داریم؟»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: مخاطب این آیه منکران قرآن هستند که به آنان چنین گفته میشود: «آیا ما این قرآن را که مایه بیداری و یادآوری شما است؛ از شما باز گیریم، به خاطر اینکه قومی اسرافکار و افراطی هستید؟!» به گزارش مکارم، «افنضرب عنکم» به معنای «افنصرف عنکم» (آیا از شما بازداریم و منصرف سازیم) آمده و «صفح» نیز در اصل به معنای جانب و طرف چیزی است که در اینجا یعنی ما این قرآن را که مایه یادآوری است از سوی شما به جانب دیگری متمایل سازیم؟ همچنین در لغت «مسرف» (از ماده اسراف) به معنای تجاوز از حد است و اشاره است به اینکه مشرکان و دشمنان پیامبر در مخالفت و دشمنی خود هیچ حد و مرزی نمیشناختند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره زخرف، چهل و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره شوری و پیش از سوره دخان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره زخرف، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۱۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۱۱۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۸۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۸۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۱۰-۱۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره زخرف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
