آیه ۸۴ سوره زخرف: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۸۴ سوره زخرف''' هشتاد و چهارمین [[آیه]] از چهل و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۸۴ سوره زخرف''' هشتاد و چهارمین [[آیه]] از چهل و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. موضوع این آیه مسئله [[توحید]] و بیان اوصاف [[خداوند]] است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: در آیه موردبحث، به چند صفت از صفات الهی اشاره شده و چنین آمده است « او کسی است که در آسمان [[معبود]] است و در زمین معبود. او [[حکیم (اسماء الحسنی)|حکیم]] و [[علیم]] است.» به گزارش مکارم، در این آیه برای تحکیم و تکمیل مسئله توحید از روش توصیف خداوند و بیان چند صفت او استفاده شده است و به این ترتیب به [[مشرکان]] گفته میشود که نه [[بتها]] و معبودان ساختگی شما و نه [[فرشتگان]] و نه [[مسیح]]، هیچکدام شایسته [[پرستش]] و [[عبودیت]] نیستند. چراکه مقام [[ربوبیت]] را ندارند و همه اینها خودشان مخلوق و مربوب خداوند هستند و او را پرستش میکنند. همچنین کارهای خداوند، همگی از روی حساب و حکمت است و از همه چیز آگاه و باخبر است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۳۰-۱۳۱|ج=۲۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۱۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | زخرف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸۹ | ||||
| شماره آیه | ۸۴ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۸۴ سوره زخرف هشتاد و چهارمین آیه از چهل و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. موضوع این آیه مسئله توحید و بیان اوصاف خداوند است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَهُوَ الَّذِي فِي السَّمَاءِ إِلَٰهٌ وَفِي الْأَرْضِ إِلَٰهٌ ۚ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و او خدایی است که در آسمان معبود است و در زمین (نیز) معبود میباشد و اوست فرزانة دانا»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و او کسی است که هم در آسمان خداست و هم در زمین خداست، و او فرزانه داناست»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در آیه موردبحث، به چند صفت از صفات الهی اشاره شده و چنین آمده است « او کسی است که در آسمان معبود است و در زمین معبود. او حکیم و علیم است.» به گزارش مکارم، در این آیه برای تحکیم و تکمیل مسئله توحید از روش توصیف خداوند و بیان چند صفت او استفاده شده است و به این ترتیب به مشرکان گفته میشود که نه بتها و معبودان ساختگی شما و نه فرشتگان و نه مسیح، هیچکدام شایسته پرستش و عبودیت نیستند. چراکه مقام ربوبیت را ندارند و همه اینها خودشان مخلوق و مربوب خداوند هستند و او را پرستش میکنند. همچنین کارهای خداوند، همگی از روی حساب و حکمت است و از همه چیز آگاه و باخبر است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره زخرف، چهل و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره شوری و پیش از سوره دخان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره زخرف، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۴۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۱۸۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۹۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۹۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۱۳۰-۱۳۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره زخرف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
