آیه ۸۲ سوره طه: تفاوت میان نسخهها
(ایجاد مقاله آیات) |
(ابرابزار) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۸۲ سوره طه'''، هشتاد و دومین [[آیه]] از بیستمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. این آیه به باز بودن راه [[توبه]] برای [[گناهکاران]] و خطاکاران اشاره دارد. | |||
== متن == | == متن == | ||
متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کردهاند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص= | متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کردهاند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۸۲|ج=۲۲}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۲۵۷|ج=۱۴}}</ref> | ||
<blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote> | <blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote> | ||
== ترجمه == | == ترجمه == | ||
[[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص= | [[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص=۳۱۷}}</ref> | ||
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote> | <blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote> | ||
[[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازدهامامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص= | [[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازدهامامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص=۳۱۷}}</ref> | ||
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote> | <blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote> | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه برای تشویق و بازگشت گناهکاران به راه صحیح و درست به راه توبه اشاره دارد و از جانب [[خدا]] چنین میگوید: «من کسانی را که توبه کنند و [[ایمان]] بیاورند و [[عمل صالح]] انجام دهند و سپس [[هدایت]] شوند، میآمرزم.» به باور مکارم، «توبه» دارای مراحلی است که شامل بازگشت و پشیمانی از [[گناه]]، داشتن ایمان به خدا و انجام عمل صالح و هدایت یافتن میباشد. دربارهٔ جمله «اهتدی» در [[روایات]] [[اهل بیت]] به قبول [[ولایت]] و پذیرش رهبری رهبران الهی است و از [[محمد باقر]] [[حدیثی]] به این مضمون آمده است: «منظور از جمله «ثُمَّ اهْتَدی» هدایت به ولایت ما اهل بیت است. به خدا سوگند، اگر کسی تمام عمر خود را در میان [[رکن]] و [[مقام]] (نزدیک خانه [[کعبه]]) [[عبادت]] کند، و سپس از دنیا برود در حالی که ولایت ما را نپذیرفته باشد؛ خداوند او را به صورت در آتش [[جهنم]] خواهد افکند.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۶۲–۲۶۴|ج=۱۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
به گزارش ''[[فرهنگنامه علوم قرآن]]''، [[سوره طه]]، بیستمین [[فهرست سورههای قرآن|سوره قرآن]] است. این [[سوره]] را در [[ترتیب نزول قرآن|ترتیب نزول]]، چهل و پنجمین سوره نازل شده بر [[محمد|پیامبر اسلام]] دانستهاند که پس از [[سوره مریم]] و پیش از [[سوره واقعه]] نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو [[آیه]] (آیات [[آیه ۱۳۰ سوره طه|۱۳۰]] و [[آیه ۱۳۱ سوره طه|۱۳۱]]) از آن را [[سوره مدنی|مدنی]] و الباقی را [[سوره مکی|مکی]] دانستهاند. در سوره طه، سه آیه [[ناسخ و منسوخ|ناسخ یا منسوخ]] گزارش کردهاند.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۸۸|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۲۹۸۸|ف=سوره طه}}</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۳۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۳۵ | ||||
| شماره آیه | ۸۲ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۸۲ سوره طه، هشتاد و دومین آیه از بیستمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. این آیه به باز بودن راه توبه برای گناهکاران و خطاکاران اشاره دارد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَإِنِّي لَغَفَّارٌ لِمَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا ثُمَّ اهْتَدَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و به راستي من بسيار آمرزنده هستم براي کسي که توبه کند و ايمان آوَرَد و کار شايسته انجام دهد، آنگاه راه يابد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و من در حق کسی که توبه کند و ایمان آورد و کاری شایسته پیش گیرد و به راه آید آمرزگارم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه برای تشویق و بازگشت گناهکاران به راه صحیح و درست به راه توبه اشاره دارد و از جانب خدا چنین میگوید: «من کسانی را که توبه کنند و ایمان بیاورند و عمل صالح انجام دهند و سپس هدایت شوند، میآمرزم.» به باور مکارم، «توبه» دارای مراحلی است که شامل بازگشت و پشیمانی از گناه، داشتن ایمان به خدا و انجام عمل صالح و هدایت یافتن میباشد. دربارهٔ جمله «اهتدی» در روایات اهل بیت به قبول ولایت و پذیرش رهبری رهبران الهی است و از محمد باقر حدیثی به این مضمون آمده است: «منظور از جمله «ثُمَّ اهْتَدی» هدایت به ولایت ما اهل بیت است. به خدا سوگند، اگر کسی تمام عمر خود را در میان رکن و مقام (نزدیک خانه کعبه) عبادت کند، و سپس از دنیا برود در حالی که ولایت ما را نپذیرفته باشد؛ خداوند او را به صورت در آتش جهنم خواهد افکند.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره طه، بیستمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مریم و پیش از سوره واقعه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۱۳۰ و ۱۳۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره طه، سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۸۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۲۵۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۱۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۱۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۲۶۲–۲۶۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طه»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
