آیه ۴۱ سوره زخرف: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴۱ سوره زخرف''' چهل و یکمین [[آیه]] از چهل و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۴۱ سوره زخرف''' چهل و یکمین [[آیه]] از چهل و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. در آیه [[مشرکان]] با بردن [[پیامبر اسلام|پیامبر]] از میان آنان تهدید و به عنوان مجازاتشان بیان شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه برای تهدید [[کفار]] و مشرکان [[لجوج]] چنین میگوید: «هر گاه تو را از میان آنها ببریم، حتما از آنها [[انتقام]] خواهیم گرفت و مجازاتشان میکنیم!» به گزارش مکارم، منظور از بردن پیامبر از میان آن قوم یا [[درگذشت محمد|درگذشت پیامبر]] است یا [[هجرت محمد|هجرت]] از [[مکه]] به [[مدینه]] و در هر دو حالت منظور اینست که اگر تو شاهد و ناظر آنها نباشی و آنها به راه خود ادامه بدهند، مجازات خواهند شد. چراکه انتقام در اصل به معنی مجازات و کیفر دادن است. هرچند که از آیات متعددی که در قرآن آمده استفاده میشود که منظور از بردن، درگذشت پیامبر است و به عنوان نمونه در [[آیه ۴۶ سوره یونس|آیات ۴۶ سوره یونس]]، در [[آیه ۴۰ سوره رعد]] و [[آیه ۷۷ سوره غافر]] نیز آمده و تفسیر آیه به مسئله هجرت مناسب به نظر نمیرسد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۷۰-۷۱|ج=۲۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۵۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | زخرف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸۹ | ||||
| شماره آیه | ۴۱ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۱ سوره زخرف چهل و یکمین آیه از چهل و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در آیه مشرکان با بردن پیامبر از میان آنان تهدید و به عنوان مجازاتشان بیان شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِكَ فَإِنَّا مِنْهُمْ مُنْتَقِمُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پس هرگاه تو را (از این دنیا) ببریم از آنان انتقام خواهیم گرفت»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«پس اگر تو را [از دنیا] ببریم، در آن صورت از ایشان داد میستانیم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه برای تهدید کفار و مشرکان لجوج چنین میگوید: «هر گاه تو را از میان آنها ببریم، حتما از آنها انتقام خواهیم گرفت و مجازاتشان میکنیم!» به گزارش مکارم، منظور از بردن پیامبر از میان آن قوم یا درگذشت پیامبر است یا هجرت از مکه به مدینه و در هر دو حالت منظور اینست که اگر تو شاهد و ناظر آنها نباشی و آنها به راه خود ادامه بدهند، مجازات خواهند شد. چراکه انتقام در اصل به معنی مجازات و کیفر دادن است. هرچند که از آیات متعددی که در قرآن آمده استفاده میشود که منظور از بردن، درگذشت پیامبر است و به عنوان نمونه در آیات ۴۶ سوره یونس، در آیه ۴۰ سوره رعد و آیه ۷۷ سوره غافر نیز آمده و تفسیر آیه به مسئله هجرت مناسب به نظر نمیرسد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره زخرف، چهل و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره شوری و پیش از سوره دخان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره زخرف، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۳۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۱۳۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۹۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۹۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۷۰-۷۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره زخرف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
