آیه ۸۰ سوره زخرف
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | زخرف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸۹ | ||||
| شماره آیه | ۸۰ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۸۰ سوره زخرف هشتادمین آیه از چهل و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. آیه به بیان یکی از علل توطئهگری مجرمان و مشرکان پرداخته است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
أَمْ يَحْسَبُونَ أَنَّا لَا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُمْ ۚ بَلَىٰ وَرُسُلُنَا لَدَيْهِمْ يَكْتُبُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آیا گمان میبرند که ما اسرار پنهانی و سخنان در گوششیِ آنانرا نمیشنویم؟! آری! (میشنویم) و فرشتگان ما در نزد آنان مینویسند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«یا شاید گمان کنند که ما راز و رازگوییشان را نمیشنویم؟ آری میشنویم، و فرشتگان ما نزد ایشان [کار و کردارشان را] مینویسند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن یکی از دلایل توطئهگری مجرمان را چنین بیان کرده است: «بلکه آنها چنین میپندارند که ما اسرار پنهانی و سخنان درگوشی آنها را نمیشنویم! در حالیکه رسولان و فرشتگان ما نزد آنان حاضر و ناظرند و پیوسته سر و نجوای آنها را مینویسند.» در لغت «سر» به معنی مطلبی است که انسان در دل پنهان میکند یا تنها با دوستان رازدارش مطرح میسازد. نجوی نیز به معنای سخنان درگوشی است. به گفته مکارم، خداوند هم سخنان آهسته آنها را که در مجالس مخفی یا درگوشی میگویند میشنود و هم از حدیث نفس و گفتگویی که در دل با خود دارند آگاه است، چرا که پنهان و آشکار براى او تفاوتی ندارد. همچنین فرشتگانی که مأمور ثبت اعمال و گفتار انسانها هستند؛ پیوسته این سخنان را در نامه اعمالشان ثبت میکنند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره زخرف، چهل و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره شوری و پیش از سوره دخان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره زخرف، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۴۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۱۸۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۹۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۹۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۱۲۴-۱۲۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره زخرف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
