آیه ۳۱ سوره زخرف: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳۱ سوره زخرف''' سی و یکمین [[آیه]] از چهل و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۳۱ سوره زخرف''' سی و یکمین [[آیه]] از چهل و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. در این آیه به بهانه دیگر [[مشرک|مشرکان]] [[مکه]] (نازل نشدن [[قرآن]] بر ثروتمندان) اشاره است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در ادامه بیان بهانهجوییهای مشرکان، در این آیه، چنین سخن گفته است: «آنها گفتند چرا این قرآن بر مرد بزرگی از این دو شهر (مكه و [[طائف]]) {بر مردی ثروتمند و سرشناس} نازل نشده است؟!» به گزارش مکارم، مشرکان که دنبال بهانه بودند، این بار بهانه خود را مال و [[ثروت]] و مقام ظاهری و [[شهرت]] قرار داده و میگفتند: «چرا یکی از ثروتمندان و بزرگان [[قبیله|قبائل]] مکه و طائف، [[پیامبر]] نشده و بر او قرآن نازل نگردیده است؟!» در حالیکه [[محمد]] که فردی [[یتیم]] و [[فقیر]] است، ادعای [[نبوت]] دارد. به گفته مکارم، این سخن آنان بیانگر انحرافات فکری آنان و معیارهای نادرست ایشان است، درصورتیکه حامل دعوت الهی باید فردی باشد که روح [[تقوا|تقوی]] در سراسر وجودش حاکم است. انسانی آگاه، مصمم، شجاع، عادل و آشنا با درد مظلومان و محرومان جامعه باشد. در ادامه مکارم مینویسد: «در اینکه منظور مشرکان از آن شخص موردنظرشان چه کسی بوده، نظرات گوناگونی بیان شده است؛ از جمله اینکه اکثرا «[[ولید بن مغیره]]» را از مکه و «[[عروة بن مسعود ثقفی]]» را از طائف دانستهاند. برخی دیگر نیز نام «[[عتبة بن ربیعه]]» از مکه و «[[حبیب بن عمر ثقفی]]» را از طائف گفتهاند. هرچند که ظاهر گفتار آنها نشان میدهد که شخص معینی مقصودشان نبوده، بلکه هدفشان اشاره به یکی از افراد ثروتمند، سرشناس و از [[قبیله]] مشهور و معروفی بوده است.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۸-۴۹|ج=۲۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۰۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | زخرف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸۹ | ||||
| شماره آیه | ۳۱ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۱ سوره زخرف سی و یکمین آیه از چهل و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه به بهانه دیگر مشرکان مکه (نازل نشدن قرآن بر ثروتمندان) اشاره است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَقَالُوا لَوْلَا نُزِّلَ هَٰذَا الْقُرْآنُ عَلَىٰ رَجُلٍ مِنَ الْقَرْيَتَيْنِ عَظِيمٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و گفتند: چرا این قرآن بر مردی بزرگ از (مردم) دو شهر فرو فرستاده نشد؟»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و گفتند چرا این قرآن بر مردی بزرگ از آن دو شهر [مکه و طائف] فرود نیامده است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در ادامه بیان بهانهجوییهای مشرکان، در این آیه، چنین سخن گفته است: «آنها گفتند چرا این قرآن بر مرد بزرگی از این دو شهر (مكه و طائف) {بر مردی ثروتمند و سرشناس} نازل نشده است؟!» به گزارش مکارم، مشرکان که دنبال بهانه بودند، این بار بهانه خود را مال و ثروت و مقام ظاهری و شهرت قرار داده و میگفتند: «چرا یکی از ثروتمندان و بزرگان قبائل مکه و طائف، پیامبر نشده و بر او قرآن نازل نگردیده است؟!» در حالیکه محمد که فردی یتیم و فقیر است، ادعای نبوت دارد. به گفته مکارم، این سخن آنان بیانگر انحرافات فکری آنان و معیارهای نادرست ایشان است، درصورتیکه حامل دعوت الهی باید فردی باشد که روح تقوی در سراسر وجودش حاکم است. انسانی آگاه، مصمم، شجاع، عادل و آشنا با درد مظلومان و محرومان جامعه باشد. در ادامه مکارم مینویسد: «در اینکه منظور مشرکان از آن شخص موردنظرشان چه کسی بوده، نظرات گوناگونی بیان شده است؛ از جمله اینکه اکثرا «ولید بن مغیره» را از مکه و «عروة بن مسعود ثقفی» را از طائف دانستهاند. برخی دیگر نیز نام «عتبة بن ربیعه» از مکه و «حبیب بن عمر ثقفی» را از طائف گفتهاند. هرچند که ظاهر گفتار آنها نشان میدهد که شخص معینی مقصودشان نبوده، بلکه هدفشان اشاره به یکی از افراد ثروتمند، سرشناس و از قبیله مشهور و معروفی بوده است.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره زخرف، چهل و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره شوری و پیش از سوره دخان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره زخرف، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۲۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۱۳۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۹۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۹۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۴۸-۴۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره زخرف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
