آیه ۴۶ سوره زخرف: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴۶ سوره زخرف''' چهل و ششمین [[آیه]] از چهل و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۴۶ سوره زخرف''' چهل و ششمین [[آیه]] از چهل و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. این آیه به داستان [[موسی]] و برخورد او با [[فرعون]] اشاره دارد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: در آیه موردبحث، به ماجرای موسی بن عمران و برخورد او با فرعون اشاره شده است که در متن آیه چنین آمده است: «ما موسی را با آیات و نشانههای خود به سوی فرعون و اطرافیان و درباریان او فرستادیم. موسی به آنها گفت من فرستاده [[پروردگار]] جهانیانم.» به گزارش مکارم، منظور از «آیات» در اینجا [[معجزات|معجزاتی]] است که موسی در دست داشت و با آنها حقانیت خود را اثبات میکرد. مهمترین این معجزات «عصا» و «[[ید بیضا]]» بود. همینچنین «ملاء» (از ماده ملا) به معنی گروهی است که هدف مشترکی را تعقیب میکنند و ظاهر آنها چشم پر کن است. این کلمه در [[قرآن]]، معمولا به اشراف و ثروتمندان يا درباریان شاه گفته میشود.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۷۸-۷۹|ج=۲۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۲۱
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | زخرف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸۹ | ||||
| شماره آیه | ۴۶ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۶ سوره زخرف چهل و ششمین آیه از چهل و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. این آیه به داستان موسی و برخورد او با فرعون اشاره دارد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَقَالَ إِنِّي رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و همانا ما موسی را همراه با نشانههای خود بهسوی فرعون و اشراف (قوم) او فرستاد (و موسی) گفت: به درستی که من فرستادة پروردگار جهانیانم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و به راستی موسی را همراه با پدیدههای شگرفمان به سوی فرعون و بزرگان قومش فرستادیم، آنگاه گفت من پیامبر پروردگار جهانیانیم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در آیه موردبحث، به ماجرای موسی بن عمران و برخورد او با فرعون اشاره شده است که در متن آیه چنین آمده است: «ما موسی را با آیات و نشانههای خود به سوی فرعون و اطرافیان و درباریان او فرستادیم. موسی به آنها گفت من فرستاده پروردگار جهانیانم.» به گزارش مکارم، منظور از «آیات» در اینجا معجزاتی است که موسی در دست داشت و با آنها حقانیت خود را اثبات میکرد. مهمترین این معجزات «عصا» و «ید بیضا» بود. همینچنین «ملاء» (از ماده ملا) به معنی گروهی است که هدف مشترکی را تعقیب میکنند و ظاهر آنها چشم پر کن است. این کلمه در قرآن، معمولا به اشراف و ثروتمندان يا درباریان شاه گفته میشود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره زخرف، چهل و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره شوری و پیش از سوره دخان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره زخرف، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۳۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۱۶۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۹۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۹۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۷۸-۷۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره زخرف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
