آیه ۹۸ سوره انعام: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۹۸ سوره انعام''' نود و هشتمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۹۸ سوره انعام''' نود و هشتمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. در این آیه به نشانههای [[خداوند]] در نفس انسان و به آفرینش او اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] یکی دیگر از دلایل [[توحید]] خداوند را خلقت انسان دانسته است و چنین میگوید: «او کسی است که شما را از یک انسان آفرید که جمعی از شما مستقر هستید و گروهی دیگر مستودع.» در پایان آیه نیز تأکید میشود که ما آیات خود را برمیشماریم تا کسانی که داری درک و فهم هستند؛ بیندیشند. به گفته مکارم، منظور از «مستقر» و «مستودع» در آیه این است که منظور از مستقر انسانهای کاملی هستند که از مادر متولد شده و بر زمین زندگی میکنند و منظور از «مستودع» انسانهایی هستند که هنوز آفرینششان تمام نشده و به شکل نطفه در صلب پدران قرار دارند. در برخی [[روایات]] منظور از مستقر انسانهایی با [[ایمان]] پایدار و منظور از «مستودع» انسانهایی با ایمان ناپایدار دانسته شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۶۶–۳۶۸|ج=۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۴۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انعام | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۶۵ | ||||
| شماره آیه | ۹۸ | ||||
| شماره جزء | ۷ | ||||
| شماره حزب | ۲۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۹۸ سوره انعام نود و هشتمین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه به نشانههای خداوند در نفس انسان و به آفرینش او اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَهُوَ الَّذِي أَنْشَأَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ فَمُسْتَقَرٌّ وَمُسْتَوْدَعٌ ۗ قَدْ فَصَّلْنَا الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَفْقَهُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و او خدایی است که شما را از یک شخص آفریده است پس (برای شما) محل استقرار و محل امانتی (قرار داد) همانا ما آیات را برای قومی که میفهمند بیان کردهایم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و اوست که شما را از تن یگانهای پدید آورد و آنگاه [شما را] قرارگاه و ودیعت گاهی است، به راستی که آیات [خود] را برای قومی که درمییابند به روشنی بیان کردهایم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن یکی دیگر از دلایل توحید خداوند را خلقت انسان دانسته است و چنین میگوید: «او کسی است که شما را از یک انسان آفرید که جمعی از شما مستقر هستید و گروهی دیگر مستودع.» در پایان آیه نیز تأکید میشود که ما آیات خود را برمیشماریم تا کسانی که داری درک و فهم هستند؛ بیندیشند. به گفته مکارم، منظور از «مستقر» و «مستودع» در آیه این است که منظور از مستقر انسانهای کاملی هستند که از مادر متولد شده و بر زمین زندگی میکنند و منظور از «مستودع» انسانهایی هستند که هنوز آفرینششان تمام نشده و به شکل نطفه در صلب پدران قرار دارند. در برخی روایات منظور از مستقر انسانهایی با ایمان پایدار و منظور از «مستودع» انسانهایی با ایمان ناپایدار دانسته شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۳: ۸۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۷: ۳۶۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۴۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۴۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۳۶۶–۳۶۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انعام»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
