آیه ۱۲۵ سوره انعام: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۲۵ سوره انعام''' صد و بیست و پنجمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۱۲۵ سوره انعام''' صد و بیست و پنجمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. در این آیه به مواهبی که [[خداوند]] به [[مؤمنان]] اعطا میکند؛ اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در آیه به مواهب اختصاصی مؤمنان اشاره دارد و میگوید: «هر کس را که خدا بخواهد [[هدایت]] کند، سینهاش را برای پذیرش [[حق]] گشاده و فراخ میسازد و هر کس را بخواهد گمراه سازد، سینهاش را چنان تنگ میگرداند، گویا میخواهد به آسمان بالا رود. خداوند این چنین [[رجس]] و پلیدی را بر افراد بیایمان قرار میدهد و از آنها سلب [[توفیق]] میکند.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۳۳–۴۳۴|ج=۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۵۱
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انعام | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۶۵ | ||||
| شماره آیه | ۱۲۵ | ||||
| شماره جزء | ۸ | ||||
| شماره حزب | ۲۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۲۵ سوره انعام صد و بیست و پنجمین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه به مواهبی که خداوند به مؤمنان اعطا میکند؛ اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
فَمَنْ يُرِدِ اللَّهُ أَنْ يَهْدِيَهُ يَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ ۖ وَمَنْ يُرِدْ أَنْ يُضِلَّهُ يَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَيِّقًا حَرَجًا كَأَنَّمَا يَصَّعَّدُ فِي السَّمَاءِ ۚ كَذَٰلِكَ يَجْعَلُ اللَّهُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پس هرکس که خداوند بخواهد او را هدایت نماید سینهاش را برای اسلام گشاد میسازد، و هرکس را که بخواهد گمراه کند سینهاش را تنگ میکند، انگار که به آسمان بالا میرود اینگونه خداوند پلیدی و عذاب را بر کسانی قرار میدهد که ایمان نمیآورند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بدینسان هرکس که خداوند هدایتش را بخواهد دلش را به پذیرش اسلام میگشاید، و هرکس را که بخواهد در گمراهی واگذارد، دلش را تنگ و تاریک میگرداند، چنانکه گویی میخواهد به آسمان بپرد [و نمیتواند]، خداوند این چنین عذاب را بر کسانی که ایمان نمیآورند، میگمارد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در آیه به مواهب اختصاصی مؤمنان اشاره دارد و میگوید: «هر کس را که خدا بخواهد هدایت کند، سینهاش را برای پذیرش حق گشاده و فراخ میسازد و هر کس را بخواهد گمراه سازد، سینهاش را چنان تنگ میگرداند، گویا میخواهد به آسمان بالا رود. خداوند این چنین رجس و پلیدی را بر افراد بیایمان قرار میدهد و از آنها سلب توفیق میکند.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۳: ۱۳۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۷: ۴۶۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۴۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۴۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۴۳۳–۴۳۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انعام»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
