آیه ۱۴۱ سوره انعام: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۴۱ سوره انعام''' صد و چهل و یکمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۱۴۱ سوره انعام''' صد و چهل و یکمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. در این آیه به نمونههای دیگری از نشانههای [[خداوند]] و دلایل [[توحید]] اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در معرفی خداوند و بیان نشانههای او در زمین چنین میگوید: «خداوند همان کسی است که انواع باغها و زراعتها را با درختان گوناگون آفریده است. برخی از این درختان نیاز به داربست دارند و برخی نه. همچنین خداوند [[خالق]] و پرورش دهنده نخل خرما و زمینهای کشاورزی است. این درختان و محصولات گیاهی هرچند همه از یک زمین میرویند؛ اما هر کدام طعم و بو و خاصیت مخصوص به خود را دارند. در میان این درختان زیتون و انار هم هستند که دارای ارزش غذایی بالایی میباشند. این دو درخت در عین اینکه از نظر ظاهر شبیه همند؛ اما در میوه و خاصیت غذایی با هم متفاوتند.» قرآن پس از ذکر این همه [[نعمتها]] میگوید: هنگامی که میوهها به ثمر نشست، دادن حق آن را فراموش نکنید. (دادن [[انفاق]] و [[زکات]]) و در آخر دستور به [[اسراف]] نکردن داده شده و بیان میشود که خداوند مسرفان را دوست ندارد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲–۴|ج=۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۵۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انعام | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۶۵ | ||||
| شماره آیه | ۱۴۱ | ||||
| شماره جزء | ۸ | ||||
| شماره حزب | ۳۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۴۱ سوره انعام صد و چهل و یکمین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه به نمونههای دیگری از نشانههای خداوند و دلایل توحید اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَهُوَ الَّذِي أَنْشَأَ جَنَّاتٍ مَعْرُوشَاتٍ وَغَيْرَ مَعْرُوشَاتٍ وَالنَّخْلَ وَالزَّرْعَ مُخْتَلِفًا أُكُلُهُ وَالزَّيْتُونَ وَالرُّمَّانَ مُتَشَابِهًا وَغَيْرَ مُتَشَابِهٍ ۚ كُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَآتُوا حَقَّهُ يَوْمَ حَصَادِهِ ۖ وَلَا تُسْرِفُوا ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ
![]()
![]()
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و او خدایی است که باغهایی را که درختان آن بر پایه استوار میگردند و درختانی که چنین نیستند، آفریده است، و درخت خرما و کشتزارها را پدید آورده است که میوههای آن متفاوتند، و زیتون و انار را آفریده است که همگون و ناهمگونند از میوه آن بخورید آنگاه که ثمر داد، و به هنگام چیدن و دور کردن از آن ببخشید، و زکات آن را بپردازید، و زیادهروی نکنید، زیرا که خداوند اسراف کنندگان را دوست ندارد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و او کسی است که باغهای [دارای درختان] داربستدار و بدون داربست پدید آورده است و نیز درخت خرما و زراعتی که میوههای آن گوناگون است، و درخت زیتون و انار که همانند و ناهمانندند، از میوه آن چون میوه برآورد بخورید و روز چیدنش حق [بینوایان از] آن را بپردازید، ولی اسراف نکنید که او اسرافکاران را دوست ندارد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در معرفی خداوند و بیان نشانههای او در زمین چنین میگوید: «خداوند همان کسی است که انواع باغها و زراعتها را با درختان گوناگون آفریده است. برخی از این درختان نیاز به داربست دارند و برخی نه. همچنین خداوند خالق و پرورش دهنده نخل خرما و زمینهای کشاورزی است. این درختان و محصولات گیاهی هرچند همه از یک زمین میرویند؛ اما هر کدام طعم و بو و خاصیت مخصوص به خود را دارند. در میان این درختان زیتون و انار هم هستند که دارای ارزش غذایی بالایی میباشند. این دو درخت در عین اینکه از نظر ظاهر شبیه همند؛ اما در میوه و خاصیت غذایی با هم متفاوتند.» قرآن پس از ذکر این همه نعمتها میگوید: هنگامی که میوهها به ثمر نشست، دادن حق آن را فراموش نکنید. (دادن انفاق و زکات) و در آخر دستور به اسراف نکردن داده شده و بیان میشود که خداوند مسرفان را دوست ندارد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۳: ۱۶۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۷: ۴۹۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۶: ۲–۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انعام»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.