آیه ۱۲۲ سوره انعام

آیه ۱۲۲ سوره انعام

مشخصات قرآنی
نام سوره	انعام
تعداد آیات سوره	۱۶۵
شماره آیه	۱۲۲
شماره جزء	۸
شماره حزب	۲۹
اطلاعات دیگر
{{{page}}} آیه قبل	آیه بعد {{{page}}}

آیه ۱۲۲ سوره انعام صد و بیست و دومین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه برای روشن شدن وضعیت میان افراد مسلمان و مؤمن و کافران بی‌ایمان مقایسه‌ای مطرح شده که در آن افراد مؤمن به جهت ایمان آوردن‌شان به مرده‌ای تشبیه شده‌اند که به فرمان خدا زنده شدند. اما کافران افرادی هستند که در تاریکی‌ها و ظلمات فرورفته و هرگز از آن خارج نمی‌شوند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:

 أَوَمَنْ كَانَ مَيْتًا فَأَحْيَيْنَاهُ وَجَعَلْنَا لَهُ نُورًا يَمْشِي بِهِ فِي النَّاسِ كَمَنْ مَثَلُهُ فِي الظُّلُمَاتِ لَيْسَ بِخَارِجٍ مِنْهَا ۚ كَذَٰلِكَ زُيِّنَ لِلْكَافِرِينَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ  

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:

«آیا کسی که مرده بود، و ما او را زنده گردانیدیم، و برایش نوری قرار دادیم، که در پرتو آن درمیان مردم راه برود مانند کسی است که در تاریکی گرفتار آمده و نمی‌تواند از آن بیرون بیاید؟ اینگونه برای کافران آنچه می‌کردند آراسته شده است»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:

«آیا کسی که مرده‌دل بود و زنده‌اش کردیم و نوری به او بخشیدیم که در پرتو آن در میان مردم راه می‌برد، همانند کسی است که گویی گرفتار ظلمات است و از آن بیرون آمدنی نیست، بدین‌سان در چشم کافران کار و کردارشان آراسته شده است‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: شأن نزول این آیه مربوط به جریان ایمان آوردن حمزه عموی پیامبر اسلام است که او پس از درگیری با ابوجهل به جهت اینکه محمد را آزرده بود، به نزد پیامبر آمد و اظهار مسلمانی کرد. اما ابوجهل همچنان بر کفر و شرک خود پافشاری می‌کرد. پس این آیه دربارهٔ آنها نازل شد. برخی مفسران آیه را مربوط به ایمان آوردن عمار بن یاسر گفته‌اند. مکارم در تفسیر آیه چنین آورده است: «قرآن افرادی را که در گمراهی بودند و سپس مسلمان و مؤمن شدند؛ به مرده‌ای تشبیه کرده که به فرمان خدا زنده شده است. خداوند برای چنین افرادی نوری قرار داده است که در پرتوی آن در میان مردم راه می‌روند.» سپس قرآن وضعیت این افراد را با کافران بی‌ایمان مقایسه کرده و می‌گوید: «آیا چنین کسی همانند فردی است که در ظلمت‌ها و تاریکی‌ها فرورفته و هرگز از آن خارج نمی‌شود؟!» در پایان آیه نیز علت سرانجام دردناک کافران را اینگونه بیان می‌کند: «اینچنین اعمال کافران در نظرشان جلوه کرده و زینت یافته است.»

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.

پانویس

منابع

• خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.نگهداری یادکرد:زبان ناشناخته (رده)
• دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
• رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.نگهداری یادکرد:زبان ناشناخته (رده)
• گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
• طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
• مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.