آیه ۱۴۰ سوره انعام: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۴۰ سوره انعام''' صد و چهلمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. در این آیه آداب و رسوم [[خرافی]] [[مشرکان]] به شدت محکوم شده و با تعابیری چون اعمال سفیهانه و بدون علم و از روی [[ضلالت]] و گمراهی مورد نکوهش قرار گرفته است. | '''آیه ۱۴۰ سوره انعام''' صد و چهلمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. در این آیه آداب و رسوم [[خرافی]] [[مشرکان]] به شدت محکوم شده و با تعابیری چون اعمال سفیهانه و بدون علم و از روی [[ضلالت]] و گمراهی مورد نکوهش قرار گرفته است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه کشتن فرزندان به عنوان [[قربانی]] [[بتپرستی|بتها]] را خسارت و زیان دانسته و اعمال زشت مشرکان را با تعابیری مانند سفیهانه، بدون علم و از روی [[جهالت]] و نادانی خوانده است. سپس قرآن از اینکه آنها آنچه را که [[خدا]] به آنها روزی داده بود، بر خود تحریم میکردند و آن تحریم را به [[دروغ]] به خدا نسبت میدادند، سخن گفته و آن را محکوم کرده است. در پایان آیه نیز مشرکان گمراه و غیر هدایت شده توصیف میشوند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه کشتن فرزندان به عنوان [[قربانی]] [[بتپرستی|بتها]] را خسارت و زیان دانسته و اعمال زشت مشرکان را با تعابیری مانند سفیهانه، بدون علم و از روی [[جهالت]] و نادانی خوانده است. سپس قرآن از اینکه آنها آنچه را که [[خدا]] به آنها روزی داده بود، بر خود تحریم میکردند و آن تحریم را به [[دروغ]] به خدا نسبت میدادند، سخن گفته و آن را محکوم کرده است. در پایان آیه نیز مشرکان گمراه و غیر هدایت شده توصیف میشوند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۵۸–۴۶۰|ج=۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۵۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انعام | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۶۵ | ||||
| شماره آیه | ۱۴۰ | ||||
| شماره جزء | ۸ | ||||
| شماره حزب | ۲۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۴۰ سوره انعام صد و چهلمین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه آداب و رسوم خرافی مشرکان به شدت محکوم شده و با تعابیری چون اعمال سفیهانه و بدون علم و از روی ضلالت و گمراهی مورد نکوهش قرار گرفته است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ قَتَلُوا أَوْلَادَهُمْ سَفَهًا بِغَيْرِ عِلْمٍ وَحَرَّمُوا مَا رَزَقَهُمُ اللَّهُ افْتِرَاءً عَلَى اللَّهِ ۚ قَدْ ضَلُّوا وَمَا كَانُوا مُهْتَدِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بدون شک سخت زیان دیدند کسانی که فرزندانشان را از روی بیخردی و نادانی کشتند، و چیزی را که خدا به ایشان روزی داده بود با دروغ بستن بر خدا حرام کردند، بهراستی که گمراه شدند، و هدایت یافته نبودند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«به راستی کسانی که فرزندانشان را از روی کمخردی و نادانی کشتهاند، و آنچه خداوند به آنان روزی داده است، از روی افتراء به خداوند، حرام کردهاند، زیانکار شدند، اینان به راستی گمراه شدند، و رهیافته نبودند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه کشتن فرزندان به عنوان قربانی بتها را خسارت و زیان دانسته و اعمال زشت مشرکان را با تعابیری مانند سفیهانه، بدون علم و از روی جهالت و نادانی خوانده است. سپس قرآن از اینکه آنها آنچه را که خدا به آنها روزی داده بود، بر خود تحریم میکردند و آن تحریم را به دروغ به خدا نسبت میدادند، سخن گفته و آن را محکوم کرده است. در پایان آیه نیز مشرکان گمراه و غیر هدایت شده توصیف میشوند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۳: ۱۶۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۷: ۴۹۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۴۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۴۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۴۵۸–۴۶۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انعام»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
