آیه ۵۱ سوره انعام: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۵۱ سوره انعام''' پنجاه و یکمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۵۱ سوره انعام''' پنجاه و یکمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. اشاره آیه به نقش [[هدایت]] و [[انذار]] [[تفسیر قرآن|قرآن]] است که تنها کسانی از آن بهرهمند میشوند که [[معاد]] باور باشند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه به مسئله انذار مردم توسط قرآن اشاره دارد و چنین میگوید: «به وسیله قرآن کسانی را انذار و هشدار بده که از روز رستاخیز ترس دارند.» در بخش دیگر آیه نیز به باور این افراد اشاره شده که آنها کسانی هستند که میدانند جز خداوند پناهگاه و شفاعتکنندهای در [[قیامت]] وجود ندارد و آنها از [[پرهیزکاران]] هستند. در ادامه مکارم درباره نفی [[شفاعت]] از غیر [[خداوند]] چنین مینویسد: «منظور از شفاعت در اینجا شفاعت بالذات است که این مقام مخصوص خداست و اگر کسانی غیر خدا شفاعتی دارند، به اذن و اجازه و فرمان اوست و این مطلب صراحتا در [[آیه ۲۵۵ سوره بقره|آیه ۲۵۵ بقره]] ([[آیة الکرسی]]) عنوان شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۴۹-۲۵۰|ج=۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۱۰ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۲۱:۴۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انعام | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۶۵ | ||||
| شماره آیه | ۵۱ | ||||
| شماره جزء | ۷ | ||||
| شماره حزب | ۲۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵۱ سوره انعام پنجاه و یکمین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. اشاره آیه به نقش هدایت و انذار قرآن است که تنها کسانی از آن بهرهمند میشوند که معاد باور باشند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَأَنْذِرْ بِهِ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَنْ يُحْشَرُوا إِلَىٰ رَبِّهِمْ ۙ لَيْسَ لَهُمْ مِنْ دُونِهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و به وسیله این (قرآن) بیم بده کسانی را که میترسند از اینکه بهسوی پروردگارشان گرد آورده شوند، که جز او یاور و شفاعتکنندهای ندارند، باشد که پرهیزگاری نمایند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و کسانی را که از محشور شدن به نزد پروردگارشان اندیشناکند، به آن [قرآن] هشدار بده، در برابر او [خداوند] یاور و شفیعی ندارند باشد که پروا پیشه کنند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه به مسئله انذار مردم توسط قرآن اشاره دارد و چنین میگوید: «به وسیله قرآن کسانی را انذار و هشدار بده که از روز رستاخیز ترس دارند.» در بخش دیگر آیه نیز به باور این افراد اشاره شده که آنها کسانی هستند که میدانند جز خداوند پناهگاه و شفاعتکنندهای در قیامت وجود ندارد و آنها از پرهیزکاران هستند. در ادامه مکارم درباره نفی شفاعت از غیر خداوند چنین مینویسد: «منظور از شفاعت در اینجا شفاعت بالذات است که این مقام مخصوص خداست و اگر کسانی غیر خدا شفاعتی دارند، به اذن و اجازه و فرمان اوست و این مطلب صراحتا در آیه ۲۵۵ بقره (آیة الکرسی) عنوان شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۲: ۵۳۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۷: ۹۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۳۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۳۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۲۴۹-۲۵۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انعام»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
