آیه ۱۷ سوره انعام: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۷ سوره انعام''' هفدهمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. در آیه مورد بحث، [[خداوند]] ([[الله]]) تنها کسی دانسته شده است که هر خیر و شری به دست او و به اراده او انجام میپذیرد. | '''آیه ۱۷ سوره انعام''' هفدهمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. در آیه مورد بحث، [[خداوند]] ([[الله]]) تنها کسی دانسته شده است که هر خیر و شری به دست او و به اراده او انجام میپذیرد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در پی ریشه کن کردن [[شرک]] و [[بتپرستی]] در این آیه به این نکته اشاره دارد که «غیر از خداوند | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در پی ریشه کن کردن [[شرک]] و [[بتپرستی]] در این آیه به این نکته اشاره دارد که «غیر از خداوند هیچکس نمیتواند خیری برساند یا ضرری را دفع کند و اوست که بر همه چیز تواناست.» به گفته مکارم، تعبیر «یمسسک» (از ماده مس) در اینجا هم برای خیر و هم برای شر بهکار رفته و اشاره به این مطلب است که حتی کوچکترین خیر و شری بدون اراده و قدرت او ممکن نیست. همچنین در انتهای آیه، «[[قدیر]]» یکی از [[اسماء الحسنی]] خداوند آمده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۷۴–۱۷۵|ج=۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۳۱
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انعام | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۶۵ | ||||
| شماره آیه | ۱۷ | ||||
| شماره جزء | ۷ | ||||
| شماره حزب | ۲۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۷ سوره انعام هفدهمین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در آیه مورد بحث، خداوند (الله) تنها کسی دانسته شده است که هر خیر و شری به دست او و به اراده او انجام میپذیرد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَإِنْ يَمْسَسْكَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلَا كَاشِفَ لَهُ إِلَّا هُوَ ۖ وَإِنْ يَمْسَسْكَ بِخَيْرٍ فَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و اگر خداوند به تو زیانی برساند هیچکس جز او نمیتواند آن را برطرف سازد، و اگر به تو خیری برساند پس او بر هر چیزی تواناست»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و اگر خداوند بلایی به تو برساند، بازدارندهای جز خود او برای آن وجود ندارد، و اگر بخواهد خیری به تو برساند بدان که او بر هر کاری تواناست»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در پی ریشه کن کردن شرک و بتپرستی در این آیه به این نکته اشاره دارد که «غیر از خداوند هیچکس نمیتواند خیری برساند یا ضرری را دفع کند و اوست که بر همه چیز تواناست.» به گفته مکارم، تعبیر «یمسسک» (از ماده مس) در اینجا هم برای خیر و هم برای شر بهکار رفته و اشاره به این مطلب است که حتی کوچکترین خیر و شری بدون اراده و قدرت او ممکن نیست. همچنین در انتهای آیه، «قدیر» یکی از اسماء الحسنی خداوند آمده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۲: ۴۹۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۷: ۳۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۲۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۲۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۱۷۴–۱۷۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انعام»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
