آیه ۵۲ سوره انعام: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۵۲ سوره انعام''' پنجاه و دومین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. در این آیه به [[مشرکانی]] که از [[پیامبر اسلام]] خواستند میان آنها و پیروان فقیرش تفاوت قائل شود، پاسخ داده شده است. | '''آیه ۵۲ سوره انعام''' پنجاه و دومین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. در این آیه به [[مشرکانی]] که از [[پیامبر اسلام]] خواستند میان آنها و پیروان فقیرش تفاوت قائل شود، پاسخ داده شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] به یکی دیگر از بهانه جوییهای مشرکان اشاره شده است که بهانهاشان چنین بود، آنها از پیامبر میخواستند برای ثروتمندان نسبت به طبقه فقیر جامعه اسلامی امتیاز و تفاوتی قائل شود و نشستن کنار یاران فقیر و تهیدست پیامبر را برای خود عیب و نقص میدانستند. این آیه این درخواست آنها را رد و نفی کرده و چنین میگوید: «کسانی را که صبح و شام [[خدا]] را میخوانند و تنها به ذات او توجه دارند، هرگز از خود دور مکن که اگر چنین کنی، از ستمکاران محسوب میشوی.» به گفته مکارم، منظور از اشاره به خواندن خدا در صبح و شام این است که آنان همیشه به یاد خدا هستند و عبادت آنها خالصانه و تنها به خاطر ذات پاک اوست.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] به یکی دیگر از بهانه جوییهای مشرکان اشاره شده است که بهانهاشان چنین بود، آنها از پیامبر میخواستند برای ثروتمندان نسبت به طبقه فقیر جامعه اسلامی امتیاز و تفاوتی قائل شود و نشستن کنار یاران فقیر و تهیدست پیامبر را برای خود عیب و نقص میدانستند. این آیه این درخواست آنها را رد و نفی کرده و چنین میگوید: «کسانی را که صبح و شام [[خدا]] را میخوانند و تنها به ذات او توجه دارند، هرگز از خود دور مکن که اگر چنین کنی، از ستمکاران محسوب میشوی.» به گفته مکارم، منظور از اشاره به خواندن خدا در صبح و شام این است که آنان همیشه به یاد خدا هستند و عبادت آنها خالصانه و تنها به خاطر ذات پاک اوست.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۵۳–۲۵۷|ج=۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۳۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انعام | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۶۵ | ||||
| شماره آیه | ۵۲ | ||||
| شماره جزء | ۷ | ||||
| شماره حزب | ۲۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵۲ سوره انعام پنجاه و دومین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه به مشرکانی که از پیامبر اسلام خواستند میان آنها و پیروان فقیرش تفاوت قائل شود، پاسخ داده شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَلَا تَطْرُدِ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ ۖ مَا عَلَيْكَ مِنْ حِسَابِهِمْ مِنْ شَيْءٍ وَمَا مِنْ حِسَابِكَ عَلَيْهِمْ مِنْ شَيْءٍ فَتَطْرُدَهُمْ فَتَكُونَ مِنَ الظَّالِمِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و کسانی را طرد مکن که سحرگاهان و شامگاهان پروردگارشان را به فریاد میخوانند، درحالیکه رضایت و خشنودی او را میطلبند، از حساب ایشان چیزی بر عهده تو نیست و از حساب تو (نیز) چیزی بر عهده آنان نیست، اگر آنان را طرد کنی از زمره ستمکاران خواهی بود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و کسانی را که پروردگارشان را بامدادان و شامگاهان [به نیایش] میخوانند و خشنودی او را میجویند[از خود] مران، چیزی از حساب آنان بر تو و چیزی از حساب تو بر آنان نیست که برانیشان و از ستمکاران شوی»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن به یکی دیگر از بهانه جوییهای مشرکان اشاره شده است که بهانهاشان چنین بود، آنها از پیامبر میخواستند برای ثروتمندان نسبت به طبقه فقیر جامعه اسلامی امتیاز و تفاوتی قائل شود و نشستن کنار یاران فقیر و تهیدست پیامبر را برای خود عیب و نقص میدانستند. این آیه این درخواست آنها را رد و نفی کرده و چنین میگوید: «کسانی را که صبح و شام خدا را میخوانند و تنها به ذات او توجه دارند، هرگز از خود دور مکن که اگر چنین کنی، از ستمکاران محسوب میشوی.» به گفته مکارم، منظور از اشاره به خواندن خدا در صبح و شام این است که آنان همیشه به یاد خدا هستند و عبادت آنها خالصانه و تنها به خاطر ذات پاک اوست.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۲: ۵۴۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۷: ۹۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۳۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۳۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۲۵۳–۲۵۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انعام»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
