آیه ۱۱۳ سوره انعام: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۱۳ سوره انعام''' صد و سیزدهمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. در آیه موردبحث به این نکته تأکید شده که افراد بی[[ایمان]] و [[اعتقاد|بیاعتقاد]] به [[رستاخیز]] جذب سخنان فریبنده [[شیاطین]] میشوند و در انتهای کار نیز به انواع [[گناهان]] و اعمال زشت و ناپسند آلوده میگردند. | '''آیه ۱۱۳ سوره انعام''' صد و سیزدهمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. در آیه موردبحث به این نکته تأکید شده که افراد بی[[ایمان]] و [[اعتقاد|بیاعتقاد]] به [[رستاخیز]] جذب سخنان فریبنده [[شیاطین]] میشوند و در انتهای کار نیز به انواع [[گناهان]] و اعمال زشت و ناپسند آلوده میگردند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] دربارهٔ نتیجه تبلیغات فریبنده شیاطین چنین میگوید: «سرانجام کار آنها این است که افراد بی ایمان (کسانی که به رستاخیز ایمان ندارند) به سخنان آنان گوش میدهند و دلهایشان به آن متمایل میشود.» سپس در ادامه میگوید: «سرانجام این تمایل نیز رضایت به برنامههای شیطانی و در پایان ارتکاب انواع گناهان و اعمال زشت خواهد بود.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۰۸–۴۰۹|ج=۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۴۹
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انعام | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۶۵ | ||||
| شماره آیه | ۱۱۳ | ||||
| شماره جزء | ۸ | ||||
| شماره حزب | ۲۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱۳ سوره انعام صد و سیزدهمین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در آیه موردبحث به این نکته تأکید شده که افراد بیایمان و بیاعتقاد به رستاخیز جذب سخنان فریبنده شیاطین میشوند و در انتهای کار نیز به انواع گناهان و اعمال زشت و ناپسند آلوده میگردند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَلِتَصْغَىٰ إِلَيْهِ أَفْئِدَةُ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَلِيَرْضَوْهُ وَلِيَقْتَرِفُوا مَا هُمْ مُقْتَرِفُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و تا دلهای کسانی که به آخرت باور ندارند به آن (سخن باطل) گرایش پیدا کند، و آن را بپسندند و مرتکب چیزی شوند که باید مرتکب شوند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«چنین [مقرر شده] است تا دلهای بیایمانان به آخرت به آن بگراید و آن را بپسندند و هرچه [ناشایسته که] کننده آنند، بکنند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن دربارهٔ نتیجه تبلیغات فریبنده شیاطین چنین میگوید: «سرانجام کار آنها این است که افراد بی ایمان (کسانی که به رستاخیز ایمان ندارند) به سخنان آنان گوش میدهند و دلهایشان به آن متمایل میشود.» سپس در ادامه میگوید: «سرانجام این تمایل نیز رضایت به برنامههای شیطانی و در پایان ارتکاب انواع گناهان و اعمال زشت خواهد بود.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۳: ۱۲۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۷: ۴۲۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۴۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۴۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۴۰۸–۴۰۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انعام»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
