آیه ۷۹ سوره انعام
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انعام | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۶۵ | ||||
| شماره آیه | ۷۹ | ||||
| شماره جزء | ۷ | ||||
| شماره حزب | ۲۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷۹ سوره انعام هفتاد و نهمین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه به موحد بودن ابراهیم از زبان خودش اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ حَنِيفًا ۖ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بیگمان من روی خود را بهسوی کسی نمودهام که آسمانها و زمین را آفریده است و من از مشرکان نیستم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«من پاکدینانه روی دل مینهم به سوی کسی که آسمانها و زمین را آفریده است، و من از مشرکان نیستم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن پس از بیان سه استدلالی که ابراهیم برای نفی الوهیت بتها در برابر مشرکان بیان کرد، به این مطلب اشاره دارد که ابراهیم بلافاصله به آن جمعیت مشرک گفت: «من به سمت کسی رو میکنم که آسمانها و زمین را آفریده و در این عقیده و باور خودم چیزی را شریک قرار نمیدهم و هرگز از مشرکان نیستم.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۳: ۳۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۷: ۲۱۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۳۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۳۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۳۱۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انعام»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
