بدون تصویر

آیه ۹ سوره انعام

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۲۶ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۳۰ توسط Shahroudi (بحث | مشارکت‌ها) (ابرابزار)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۹ سوره انعام
مشخصات قرآنی
نام سورهانعام
تعداد آیات سوره۱۶۵
شماره آیه۹
شماره جزء۷
شماره حزب۲۶
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۹ سوره انعام نهمین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. اشاره آیه به این مطلب است که برای رهبری و هدایت انسان‌ها حتماً باید پیامبر آنها از جنس بشر باشد تا مردم بتوانند او را الگوی عملی خود قرار دهند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَلَوْ جَعَلْنَاهُ مَلَكًا لَجَعَلْنَاهُ رَجُلًا وَلَلَبَسْنَا عَلَيْهِمْ مَا يَلْبِسُونَ آیهٔ ۹ از سورهٔ ۶ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و اگر او را فرشته قرار می‌دادیم حتماً او را (به صورت) مرد درمی‌آوردیم، و آنان را دچار همان اشتباهی می‌کردیم که قبلاً در آن بودند»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و اگر او [پیامبر] را فرشته‌ای می‌گرداندیم، آن [فرشته‌] را به صورت مردی در می‌آوردیم، و امر را همچنان بر آنان مشتبه می‌ساختیم‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در این آیه به نقش هدایت‌گری و رهبری پیامبر اشاره دارد و چنین می‌گوید: «اگر ما او (پیامبر) را فرشته قرار می‌دادیم، باز هم لازم بود که صفات انسانی را در او ایجاد کنیم و او را در لباس و سیرت یک انسان درآوریم.» به گفته مکارم، پیامبر به مقتضای مقام رهبری، هدایت و تربیت مردم لازم است از جنس خود آنها باشد تا بتواند سرمشق و الگوی عملی باشد. به گزارش او، «لَبْس» به معنای پرده‌پوشی و اشتباه‌کاری و «لُبْس» به معنای پوشیدن لباس است. تفسیر صحیح اینست که در اینجا منظور همان معنای اول است؛ یعنی اگر فرشته‌ای می‌فرستادیم باید به صورت انسانی باشد و در این موقع به عقیده مشرکان ما مردم را به اشتباه انداخته بودیم و همان نسبت‌های سابق را تکرارمی‌کردند؛ لذا لبس و پرده پوشی به خدا از زاویه دید آنهاست.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.