آیه ۸۲ سوره انعام: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۸۲ سوره انعام''' هشتاد و دومین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. در این آیه سخن [[ابراهیم]] بیان شده است که او در ادامه سخنانش وضعیت کسانی را که [[ایمان]] آورده و دست به [[ظلم]] نیالودند، در امنیت و [[هدایت]] معرفی میکند. | '''آیه ۸۲ سوره انعام''' هشتاد و دومین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. در این آیه سخن [[ابراهیم]] بیان شده است که او در ادامه سخنانش وضعیت کسانی را که [[ایمان]] آورده و دست به [[ظلم]] نیالودند، در امنیت و [[هدایت]] معرفی میکند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه به پاسخ ابراهیم به سؤالی که خودش مطرح کرده بود، اشاره دارد. براساس متن آیه، ابراهیم چنین گفت: «آنها که ایمان آوردند و ایمان خود را با ظلم درنیامیختند، در امنیتند و هدایت مخصوص آنهاست.» به گزارش مکارم، در [[روایتی]] از [[علی بن ابیطالب]] آمده است که این سخن در دنباله گفتگوی ابراهیم با [[بتپرستان]] بوده است. همچنین برخی [[مفسران]]، احتمال دادهاند این جمله بیان [[خدا|خداوند]] است نه سخن ابراهیم. از نظر مکارم، این احتمال با آنچه در روایت آمده تطبیق بیشتری دارد و با ترتیب آیات نیز هماهنگ است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه به پاسخ ابراهیم به سؤالی که خودش مطرح کرده بود، اشاره دارد. براساس متن آیه، ابراهیم چنین گفت: «آنها که ایمان آوردند و ایمان خود را با ظلم درنیامیختند، در امنیتند و هدایت مخصوص آنهاست.» به گزارش مکارم، در [[روایتی]] از [[علی بن ابیطالب]] آمده است که این سخن در دنباله گفتگوی ابراهیم با [[بتپرستان]] بوده است. همچنین برخی [[مفسران]]، احتمال دادهاند این جمله بیان [[خدا|خداوند]] است نه سخن ابراهیم. از نظر مکارم، این احتمال با آنچه در روایت آمده تطبیق بیشتری دارد و با ترتیب آیات نیز هماهنگ است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۱۹–۳۲۰|ج=۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۴۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انعام | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۶۵ | ||||
| شماره آیه | ۸۲ | ||||
| شماره جزء | ۷ | ||||
| شماره حزب | ۲۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۸۲ سوره انعام هشتاد و دومین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه سخن ابراهیم بیان شده است که او در ادامه سخنانش وضعیت کسانی را که ایمان آورده و دست به ظلم نیالودند، در امنیت و هدایت معرفی میکند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
الَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولَٰئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَهُمْ مُهْتَدُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«کسانی که ایمان آوردهاند و ایمانشان را به شرک نیالودهاند، امنیت، ایشان را سزد و آنان راه یافتگانند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«کسانی که ایمان آوردهاند و ایمانشان را به شرک نیالودهاند، آنانند که امن [و امان] دارند و آنانند که رهیافتهاند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه به پاسخ ابراهیم به سؤالی که خودش مطرح کرده بود، اشاره دارد. براساس متن آیه، ابراهیم چنین گفت: «آنها که ایمان آوردند و ایمان خود را با ظلم درنیامیختند، در امنیتند و هدایت مخصوص آنهاست.» به گزارش مکارم، در روایتی از علی بن ابیطالب آمده است که این سخن در دنباله گفتگوی ابراهیم با بتپرستان بوده است. همچنین برخی مفسران، احتمال دادهاند این جمله بیان خداوند است نه سخن ابراهیم. از نظر مکارم، این احتمال با آنچه در روایت آمده تطبیق بیشتری دارد و با ترتیب آیات نیز هماهنگ است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۳: ۴۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۷: ۲۱۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۳۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۳۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۳۱۹–۳۲۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انعام»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
