آیه ۹۲ سوره انبیاء: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۹۲ سوره انبیاء'''، نود و دومین [[آیه]] از بیست و یکمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. | '''آیه ۹۲ سوره انبیاء'''، نود و دومین [[آیه]] از بیست و یکمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. در این آیه همه [[پیامبران]] به عنوان «[[امت واحده]]» دانسته شدهاند که تمام آنها مأموریت داشتند مردم را به سوی [[توحید]] و پرستش [[خدای یگانه]] دعوت کنند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در آیه موردبحث، به عنوان یک نتیجهگیری کلی از زندگی پیامبران الهی، تمام آنها را «امت واحده» معرفی میکند. به گزارش مکارم، هدف و برنامههای این [[انبیاء]] همه از یک مبدء سرچشمه میگیرند و آن دعوت به توحید و [[یکتاپرستی]] است. برخی [[مفسران]] «امت واحده» را به معنای «[[دین]] واحد» گرفتهاند. بعضی نیز گفتهاند منظور از «[[امت]]» در اینجاهمه انسانها در تمام اعصار هستند و همه انسانها همه یک امتند. این تفسیر هرچند مناسبتر از تفسیر قبلی است ولی با توجه پیوند این آیه با آیات قبل، مناسب به نظر نمیرسد. به باور مکارم، مناسبتر از همه این است که این جمله اشاره به پیامبرانی بوده باشد که در آیات گذشته به سرگذشتشان اشاره شد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۹۶–۴۹۸|ج=۱۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۲۹
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انبیاء | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۲ | ||||
| شماره آیه | ۹۲ | ||||
| شماره جزء | ۱۷ | ||||
| شماره حزب | ۶۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۹۲ سوره انبیاء، نود و دومین آیه از بیست و یکمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. در این آیه همه پیامبران به عنوان «امت واحده» دانسته شدهاند که تمام آنها مأموریت داشتند مردم را به سوی توحید و پرستش خدای یگانه دعوت کنند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
إِنَّ هَٰذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«همانا اين است امت شما که امت يگانهاي است، و من پروردگار شما هستم، پس تنها مرا پرستش کنيد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«این امت شماست که امتی یگانه است و من پروردگار شما هستم، پس مرا بپرستید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در آیه موردبحث، به عنوان یک نتیجهگیری کلی از زندگی پیامبران الهی، تمام آنها را «امت واحده» معرفی میکند. به گزارش مکارم، هدف و برنامههای این انبیاء همه از یک مبدء سرچشمه میگیرند و آن دعوت به توحید و یکتاپرستی است. برخی مفسران «امت واحده» را به معنای «دین واحد» گرفتهاند. بعضی نیز گفتهاند منظور از «امت» در اینجاهمه انسانها در تمام اعصار هستند و همه انسانها همه یک امتند. این تفسیر هرچند مناسبتر از تفسیر قبلی است ولی با توجه پیوند این آیه با آیات قبل، مناسب به نظر نمیرسد. به باور مکارم، مناسبتر از همه این است که این جمله اشاره به پیامبرانی بوده باشد که در آیات گذشته به سرگذشتشان اشاره شد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انبیاء، بیست و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره ابراهیم و پیش از سوره مومنون نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (آیات ۵۲ تا ۵۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره انبیاء، دو یا سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۱۸۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۴۵۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۳۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۳۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۴۹۶–۴۹۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انبیاء»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۳۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
