آیه ۱۰۰ سوره انبیاء: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۰۰ سوره انبیاء'''، صدمین [[آیه]] از بیست و یکمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. در آیه به وضعیت [[مشرکان]] در آتش [[دوزخ]] اشاره شده است. | '''آیه ۱۰۰ سوره انبیاء'''، صدمین [[آیه]] از بیست و یکمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. در آیه به وضعیت [[مشرکان]] در آتش [[دوزخ]] اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در توصیف حال مشرکان در این آیه چنین میگوید: «آنها در دوزخ فریادها و نالههای دردناک دارند و در آنجا چیزی نمیشنوند.» کلمه «زفیر» به معنای فریاد کشیدنی است که همراه با بیرون فرستادن نفس است و برخی آن را به فریاد | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در توصیف حال مشرکان در این آیه چنین میگوید: «آنها در دوزخ فریادها و نالههای دردناک دارند و در آنجا چیزی نمیشنوند.» کلمه «زفیر» به معنای فریاد کشیدنی است که همراه با بیرون فرستادن نفس است و برخی آن را به فریاد نفرتانگیز الاغ گفتهاند که در آغاز «زفیر» و در پایان به آن «شهیق» میگویند. در هر حال در اینجا اشاره به فریاد و نالهای است که از غم و اندوه برمیخیزد. به گزارش مکارم، در جمله بعد به یکی دیگر از مجازات آنها اشاره شده که آنها نمیشنوند، ممکن است اشاره به این مطلب باشد که آنها سخنی که باعث شادی و خوشحالیشان شود، نمیشنوند اما صداها و نالههای دوزخیان و فریادهای [[فرشتگان]] [[عذاب]] را میشنوند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۵۰۸–۵۰۹|ج=۱۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۳۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انبیاء | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۲ | ||||
| شماره آیه | ۱۰۰ | ||||
| شماره جزء | ۱۷ | ||||
| شماره حزب | ۶۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۰۰ سوره انبیاء، صدمین آیه از بیست و یکمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. در آیه به وضعیت مشرکان در آتش دوزخ اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَهُمْ فِيهَا لَا يَسْمَعُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«براي آنان در جهنم نالۀ غمانگیز است و در آن جا چيزي را نميشنوند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آنان در آن فریاد دارند، و در آن [هیچ چیز] نمیشنوند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در توصیف حال مشرکان در این آیه چنین میگوید: «آنها در دوزخ فریادها و نالههای دردناک دارند و در آنجا چیزی نمیشنوند.» کلمه «زفیر» به معنای فریاد کشیدنی است که همراه با بیرون فرستادن نفس است و برخی آن را به فریاد نفرتانگیز الاغ گفتهاند که در آغاز «زفیر» و در پایان به آن «شهیق» میگویند. در هر حال در اینجا اشاره به فریاد و نالهای است که از غم و اندوه برمیخیزد. به گزارش مکارم، در جمله بعد به یکی دیگر از مجازات آنها اشاره شده که آنها نمیشنوند، ممکن است اشاره به این مطلب باشد که آنها سخنی که باعث شادی و خوشحالیشان شود، نمیشنوند اما صداها و نالههای دوزخیان و فریادهای فرشتگان عذاب را میشنوند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انبیاء، بیست و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره ابراهیم و پیش از سوره مومنون نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (آیات ۵۲ تا ۵۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره انبیاء، دو یا سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۱۸۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۴۵۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۳۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۳۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۵۰۸–۵۰۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انبیاء»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۳۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
