آیه ۲۱ سوره انعام: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۱ سوره انعام''' بیست و یکمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن بهشمار میآید. در این آیه [[مشرکان]] و تکذیبکنندگان آیات الهی ستمکارترین انسانها برشمرده شدهاند. | '''آیه ۲۱ سوره انعام''' بیست و یکمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن بهشمار میآید. در این آیه [[مشرکان]] و تکذیبکنندگان آیات الهی ستمکارترین انسانها برشمرده شدهاند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه با اشاره به مشرکان، آنها را ستمکارترین انسانها معرفی میکند. به گفته مکارم، جمله اول آیه به انکار [[توحید]] و جمله دوم به انکار [[نبوت]] اشاره دارد و از نظر او تکذیب آیات الهی و دروغ بستن بر [[خدا]] از سه جهت [[ظلم]] محسوب میشود: ظلم به خداوند، ظلم به خویشتن و ظلم بر جامعه انسانی. در پایان بر این نکته تأکید میشود که این ستمگران هرگز رستگار و سعادتمند نخواهند شد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه با اشاره به مشرکان، آنها را ستمکارترین انسانها معرفی میکند. به گفته مکارم، جمله اول آیه به انکار [[توحید]] و جمله دوم به انکار [[نبوت]] اشاره دارد و از نظر او تکذیب آیات الهی و دروغ بستن بر [[خدا]] از سه جهت [[ظلم]] محسوب میشود: ظلم به خداوند، ظلم به خویشتن و ظلم بر جامعه انسانی. در پایان بر این نکته تأکید میشود که این ستمگران هرگز رستگار و سعادتمند نخواهند شد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۸۳–۱۸۵|ج=۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۳۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انعام | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۶۵ | ||||
| شماره آیه | ۲۱ | ||||
| شماره جزء | ۷ | ||||
| شماره حزب | ۲۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۱ سوره انعام بیست و یکمین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. در این آیه مشرکان و تکذیبکنندگان آیات الهی ستمکارترین انسانها برشمرده شدهاند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ ۗ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و چه کسی ستمگرتر است از کسی که بر خدا دروغ ببندد، یا آیات او را تکذیب کند؟ همانا ستمگران رستگار نمیشوند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و کیست ستمکارتر از کسی که بر خداوند دروغ بندد یا آیات او را دروغ انگارد، آری ستمکاران [مشرکان] رستگار نمیشوند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه با اشاره به مشرکان، آنها را ستمکارترین انسانها معرفی میکند. به گفته مکارم، جمله اول آیه به انکار توحید و جمله دوم به انکار نبوت اشاره دارد و از نظر او تکذیب آیات الهی و دروغ بستن بر خدا از سه جهت ظلم محسوب میشود: ظلم به خداوند، ظلم به خویشتن و ظلم بر جامعه انسانی. در پایان بر این نکته تأکید میشود که این ستمگران هرگز رستگار و سعادتمند نخواهند شد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۲: ۵۰۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۷: ۵۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۳۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۳۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۱۸۳–۱۸۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انعام»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
