آیه ۵ سوره انعام: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۵ سوره انعام''' پنجمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۵ سوره انعام''' پنجمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. در این آیه به دو مرحله [[کفر]] پس از اعراض و پشت کردن به [[حق]] اشاره شده است: تکذیب و استهزای آیات الهی. در آخر آیه نیز، [[قرآن]] [[مشرکان]] و [[کافران]] را به عاقبتی شوم تهدید کرده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در ادامه آیه قبل به نتیجه رویگردانی از حق اشاره دارد و چنین میگوید: «آنها هنگامیکه حق به سراغشان آمد آن را تکذیب کردند، اما بدانند که به زودی نتیجه این تکذیب را دریافت خواهند داشت و آنچه را به تمسخر گرفتند؛ به سزای آن خواهند رسید.» به گزارش مکارم، این آیات سه مرحله از کفر را بیان کرده است: اعراض و رویگرداندن، تکذیب و استهزاء آیات الهی. همچنین تهدیدی که در آیه آمده است هم اشاره به [[عذاب]] دنیایی است و هم عذاب آخرتی که در آینده نزدیک گریبانگیر مشرکان خواهد شد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۵۳-۱۵۴|ج=۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۴ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۳۹
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انعام | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۶۵ | ||||
| شماره آیه | ۵ | ||||
| شماره جزء | ۷ | ||||
| شماره حزب | ۲۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵ سوره انعام پنجمین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه به دو مرحله کفر پس از اعراض و پشت کردن به حق اشاره شده است: تکذیب و استهزای آیات الهی. در آخر آیه نیز، قرآن مشرکان و کافران را به عاقبتی شوم تهدید کرده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
فَقَدْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ ۖ فَسَوْفَ يَأْتِيهِمْ أَنْبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بیگمان آنان حق را تکذیب کردند آنگاه که پیش آنها آمد، پس اخبار آنچه که آنان به مسخره میگرفتند پیش آنها خواهد آمد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و حق را چون بر ایشان نازل شد، دروغ انگاشتند، به زودی [حقیقت] اخبار آنچه بدان استهزاء کردند، بر ایشان آشکار خواهد شد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در ادامه آیه قبل به نتیجه رویگردانی از حق اشاره دارد و چنین میگوید: «آنها هنگامیکه حق به سراغشان آمد آن را تکذیب کردند، اما بدانند که به زودی نتیجه این تکذیب را دریافت خواهند داشت و آنچه را به تمسخر گرفتند؛ به سزای آن خواهند رسید.» به گزارش مکارم، این آیات سه مرحله از کفر را بیان کرده است: اعراض و رویگرداندن، تکذیب و استهزاء آیات الهی. همچنین تهدیدی که در آیه آمده است هم اشاره به عذاب دنیایی است و هم عذاب آخرتی که در آینده نزدیک گریبانگیر مشرکان خواهد شد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۲: ۴۸۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۷: ۱۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۲۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۲۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۱۵۳-۱۵۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انعام»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
