آیه ۳۱ سوره انبیاء: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳۱ سوره انبیاء'''، سی و یکمین [[آیه]] از بیست و یکمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. قرار گرفتن کوهها بر روی زمین و وجود درهها و راههای عبور در میان آنها از [[ | '''آیه ۳۱ سوره انبیاء'''، سی و یکمین [[آیه]] از بیست و یکمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. قرار گرفتن کوهها بر روی زمین و وجود درهها و راههای عبور در میان آنها از [[نعمت]]<nowiki/>ها و نشانههای دیگر [[خداوند]] بهشمار میآید که در این آیه به آن اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در آیه موردبحث، نشانههای دیگری از [[توحید]] خداوند را برمیشمرد و میگوید: «ما در زمین کوههای استواری قرار دادیم تا انسانها را نلرزاند (و از فشارهای گازهای درونی زمین جلوگیری کند.) و قرار دادیم در لابلای این کوهها، درهها و راهها را تا مردم [[هدایت]] شوند و به مقصد برسند.» به گفته مکارم، این آیه نشان میدهد که این پدیدهها بر طبق برنامه و حساب و کتابی ایجاد شدهاند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در آیه موردبحث، نشانههای دیگری از [[توحید]] خداوند را برمیشمرد و میگوید: «ما در زمین کوههای استواری قرار دادیم تا انسانها را نلرزاند (و از فشارهای گازهای درونی زمین جلوگیری کند.) و قرار دادیم در لابلای این کوهها، درهها و راهها را تا مردم [[هدایت]] شوند و به مقصد برسند.» به گفته مکارم، این آیه نشان میدهد که این پدیدهها بر طبق برنامه و حساب و کتابی ایجاد شدهاند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۹۷–۳۹۸|ج=۱۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۱:۱۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انبیاء | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۱۲ | ||||
| شماره آیه | ۳۱ | ||||
| شماره جزء | ۱۷ | ||||
| شماره حزب | ۶۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۱ سوره انبیاء، سی و یکمین آیه از بیست و یکمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. قرار گرفتن کوهها بر روی زمین و وجود درهها و راههای عبور در میان آنها از نعمتها و نشانههای دیگر خداوند بهشمار میآید که در این آیه به آن اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَجَعَلْنَا فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَنْ تَمِيدَ بِهِمْ وَجَعَلْنَا فِيهَا فِجَاجًا سُبُلًا لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و در زمين کوههاي استوار و ريشهداري پديد آورديم تا (مبادا) آنان را بجنباند، و درميان کوهها راههاي گشاده بوجود آورديم تا که آنان راه يابند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و در زمین کوههای استوار افکندهایم تا ایشان را نجنباند و در آن راههایی گشاده پدید آوردیم باشد که راه یابند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در آیه موردبحث، نشانههای دیگری از توحید خداوند را برمیشمرد و میگوید: «ما در زمین کوههای استواری قرار دادیم تا انسانها را نلرزاند (و از فشارهای گازهای درونی زمین جلوگیری کند.) و قرار دادیم در لابلای این کوهها، درهها و راهها را تا مردم هدایت شوند و به مقصد برسند.» به گفته مکارم، این آیه نشان میدهد که این پدیدهها بر طبق برنامه و حساب و کتابی ایجاد شدهاند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انبیاء، بیست و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره ابراهیم و پیش از سوره مومنون نازل شد. از مجموع آیات این سوره، چهار آیه (آیات ۵۲ تا ۵۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره انبیاء، دو یا سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۱۳۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۳۶۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۲۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۲۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۳۹۷–۳۹۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انبیاء»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۳۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
